Genesis

In het oude Babylon was Marduk een dualistisch godheid. Fysiek aanwezig werd hij aanbeden als ILU (in de bijbel vertaald met ‘God’, maar letterlijk betekent het ‘Verhevene’). Zijn machtsstrijd leidde naar tal van nederlagen en catastrofes voor de mensheid. Aan de andere kant was hij ook een hemelse godheid, een planetaire god, die in de hemelen zich de eigenschappen, de rol en de eer toeeigende van de oerschepping, dat wat de Soemeriërs toebedeeld hadden aan Nibiru (steeds uitgebeeld als een gevleugelde schijf).
De Asyriërs die Marduk vervingen door hun nationale god Assur, combineerden die twee aspecten en beelden Assur af in het midden van een gevleugelde schijf. De Hebreeërs volgden trouw op aangepaste wijze. Zij predikten het monotheïsme en onderkenden, gebaseerd op de Soemerische wetenschappelijke kennis, de allesomvattendheid van God. Toch wisten zij op ingenieuze wijze het probleem van het dualisme en de veelheid van Annunakigodheden betrokken in aardse gebeurtenissen, op te lossen door een enkelvoudige, maar tevens meervoudige eenheid te verzinnen, niet een EL (het hebreeuwse equivalent voor ILU (God)) maar ELOHIM, een schepper die meervoud is (letterlijk ’Goden’) en toch Eén. Waarom afstappen van het Babylonisch en Asyrisch religieuze gezichtspunt. Dat kan alleen worden verklaard uit het feit dat de Hebreeërs zich ervan bewust waren dat de godheid die tegen Abraham en Mozes kon spreken en de hemelse god die de Soemeriërs Nibiru noemden, wetenschappelijk gezien niet één en de zelfde waren, alhoewel beiden wel deel uitmaakten van een universele, permanente en alom aanwezige God, ELOHIM, in wiens grootse ontwerp van het universum het pad van iedere planeet van tevoren is bepaald en dat wat de Annunaki op aarde gedaan hadden, was dan ook een van tevoren geplande missie. Aldus heeft zich het werk van een universele God geopenbaard in de hemel als op aarde.
Deze diepzinnige inzichten, die de kern vormden van de bijbelse acceptatie van het scheppingsverhaal, Enoema Elisj, kon alleen worden verkregen door het samenbrengen van religie en wetenschap, daarbij in de verhalen vasthoudend aan de wetenschappelijke basis.
Met de onmetelijkheid van de ruimte als decor, begon de Mesopotamische versie aldus het beeld van de oertijd te schetsen:

Toen in de hoogten de hemel nog geen naam had
En beneden de aarde nog niet was benoemd
Niets was er behalve de oer-Apsu, hun verwekker,
Mummu, en Tiamat, zij die hen allen baarde.
Hun wateren waren dooreen gemengd.
Er had zich nog geen riet gevormd,
Er waren nog geen moeraslanden.


Het bijbelse begin is niet bepaald een tot religie inspirerend opus, maar een les in wetenschap over de oertijd, waarbij men de lezer informeert over het feit dat er in werkelijkheid een tijd was dat de hemel en de aarde niet bestonden en dat er een daad van de Hemelse God , zijn ‘Geest’ zweefde over de ‘wateren’, voor nodig was om met een bliksemflits de hemel en de aarde te doen ontstaan.
Het woord “geest” in de bijbel zou eigenlijk moeten vervangen worden oor het woord “wind”, want dat is wat het Hebreeuwse woord ru’ach betekend.
Het woord hel, zou de vertaling zijn van het Hebreeuwse woord Tehom, maar tegenwoordig erkennen zelfs de theologen dat er in feite verwezen wordt naar Tiamat. Door de opstand worden bepaalde goden het recht ontzegd voor verblijf in het hemelse oord (ruimtestad of wat het ook mocht wezen), m.a.w. zij werden verbannen naar de Aarde/Tehom/hel.
Verscheidene bijbelfragmenten verwijzen naar de waterige natuur van Aarde/Tehom/Tiamat. De profeet Jesaja (51:10) ….toen de macht van God ‘Rahab doorkliefde, de draak doorboorde en de zee, de wateren van de grote vloed, drooglegde’. De psalmist verheerlijkte de God van de schepping die ‘van de diepten der zee een weg heeft gemaakt’. Wat was de ‘wind’ van God die ‘blies over de wateren’ van Tehom/tiamat? Niet de heilige ‘Geest’, maar de satelliet van Nibiru/Marduk die in Mesopotamische teksten met die term werd aangeduid. Die teksten beschrijven op heldere wijze de flitsen en de bliksemschichten die vanuit Nibiru/Marduk wegschieten als hij Tiamat nadert.
Passen we deze kennis toe op het bijbelverhaal dan wordt het:
Toen in het begin
God hemel en aarde schiep,
Was de aarde nog niet gevormd en ledig
En er heerste duisternis op Tiamat.
Toen blies de wind van God over haar wateren
En God gaf de order, ‘Laat er licht zijn!’
En er was helder licht.

Verder de opsplitsing van Tiamat (verzen en psalmen van Jesaja, verhaal van Job (26:7-13)
Hij spant de noorderhemel uit boven de diepte,
Hij laat de aarde drijven op het niets.
Dan perst hij het water in wolken,
En toch scheurt de nevel daaronder niet …
En dan splijt Hij de zee met machtige hand
Slaat Rahab neer met welgemikte slag.µ
Zijn stormwind blaast de ze terug,
En Hij doorsteekt het kronkelend serpent. …..
Van de andere helft van haar
Maakte hij een scherm voor de hemel
Smeedde hen tezamen
Als bewakers stelde hij hen aan
Hij boog Tiamats staart
Om de Grote Band te vormen tot een armband
Of volgens genesis

En God prak:
Er moet een uitspansel zijn tussen de wateren,
Een afscheiding tussen het ene water en het andere.
En God maakte het uitspansel;
Hij scheidde het water onder het uitspansel van het water erboven.
Het uitspansel noemde God ‘Hemel’.

Beseffend dat het Hebreeuwse woord Sama’im (samensmelting van twee woorden ‘sham en ma’im’ wat letterlijk betekent ‘waar de wateren zijn’) wordt gebruikt als men in zijn algemeenheid spreekt over hemel of de hemelen, durfden de bewerkers van Genesis het aan om twee termen te gebruiken voor ‘de hemel’, die ontstond als gevolg van de vernietiging van Tiamat. Dat wat de ‘hogere wateren’ van de ‘lagere wateren’ scheidde, was de Raki’a; dat normaal wordt vertaald met ‘firmament’, het betekent letterlijk ‘uitgehamerde armband’.

Veel details, die door vertalingen en verdraaiingen op de duur totaal anders geïnterpreteerd werden.
Tal van onderzoeken hebben aangetoond dat veel van onze planeten water bevat hebben of dat nog steeds doen onder een andere vorm, zowel deze onder de Asteroïdengordel als deze erboven.


Wat hadden de Annunaki hier te zoeken?

Hun planeet werd ook "de schitterende" genoemd, doch zij moeten problemen gehad hebben met hun atmosfeer, vandaar dat ze goud nodig hadden om als stof te verstuiven in hun dampkring ( dat is wel wat de schriftontleders er uit opgemaakt hebben). Deze grondstof was hier op de nieuwe Aarde in voldoende voorraad aanwezig, deze oude mijnen zijn in Afrika terug gevonden. De ouderdom van deze eerste mijnen gaan tot meer dan 70.000 jaar terug in het verleden. Ware het niet dat wetenschappers deze grondig onderzocht hebben, men zou het niet voor mogelijk houden. En of dat goud al dan niet diende voor de bescherming van hun atmosfeer, dat laat ik in het midden.
Aangezien zij het ontstaan van ons zonnestelsel als van nabij hebben geobserveerd en indien Nibiru hun thuisplaneet was dan moet enkel een elite in staat zijn geweest zich d.m.v. ruimtetuigen te redden wanneer deze ons stelsel binnendrong. Of zij gebruikten deze als tussenbasis. Vanuit hun ruimtebasis moeten zij het gebeuren aanschouwd hebben.

-Legende van de Zoeloes i.v.m. de oudste prehistorische goudmijnen van Monotapa in het zuiden van Zimbabwe:
Zij verhalen over het feit dat de mijnen bewerkt werden door ' kunstmatig geproduceerde slaven van vlees en bloed geschapen door het Eerste Volk. Deze slaven raken in strijd verwikkeld met de Aapmensen 'toen' de grote oorlogsster aan de hemel verscheen (zie "Indaba My Children" geschreven door de Zoeloe medicijnman "Credo Vusamazulu Mutwa" ).

De lagere Annunaki kwamen tegen het zware werk in opstand, de toevoer van deze grondstof stopte. Enki de zoon van de heerser van Nibiru Annu vatte het plan op om een werker te creëren. Het wezen was reeds voorhanden, zijnde een primitieve hominide. Enki die een wetenschapper medicus was begon samen met Ninti aan de experimenten. De eerste resultaten moeten gedrochten teweeggebracht hebben, doch eindelijk ontstond de eerste werker LU.LU genaamd. Het ging hem om een wezen dat zich niet kon voortplanten. Dat procédé ging alsvolgt :

Het ontstaan van de mens
De Annunaki, de Elohim uit de Bijbel, schiepen de mens niet zomaar uit het niets. Het wezen bestond al op Aarde, het product van de evolutie. Hier is het dat Enki en Ninti het de beeltenis en intelligentie gaven van de Elohim d.m.v. genetische manipulatie en door in te breken in het evolutieproces van de primaat/mens, om de homosapiens te creëren.
Een vertaalde Soemerische tekst luidt als volgt:

Zij vroegen de godin te komen en vroegen,
de vroedvrouw van de goden, de knappe levensschenker,
'Schenk het leven aan een wezen, schep werkers!
Schep een werker,
die voor ons de last kan dragen!
Laat hem de taak uitvoeren die door Enlil wordt opgedragen,
laat de werker het gezwoeg van de goden overnemen!'

Enlil is de halfbroer van Enki en eerst geboren zoon van Anu, en dus hoger in rang dan zijn broer.
"Laat ons de mens schapen naar onze gelijkenis", de woorden uit de Bijbel spreken dus in het meervoud.
Wat houdt het woord ADAM in? Het is een generische term. Er wordt hier niet de persoon bedoeld, maar wel de Aardling. Het komt uit hetzelfde basiswoord als Adamah –"Aarde". Doch deze term houdt ook een zeker woordenspel in "Dam" betekent bloed en duidt naar de mannier waarop Adam werd verwekt.
De Soemerische term voor mens is LU, doch oorspronkelijk betekende dit "werker". De akadische taal omschreef het nieuwe wezen met het woord LU.LU, het geeft uitdrukking aan menging, het gemengde wezen. Tal van religieuze verhalen heeft het over de essence van de goden en het aardse element klei of modder. De Soemerische kleitabletten gaan hier zeer in detail. Adam was de eerste reageerbuisbaby.

Voor ik verder ga, eerst nog iets over de goden.

De twee halfbroers, Enlil en Enki dongen beiden naar de gunsten van Ninti. Ze hadden beiden een erfgenaam nodig bij een halfzuster, ja dat was ze, hun halfzuster. Gedrieën waren zij kinderen van Anu, maar hadden allen een verschillende moeder. Volgens de opvolgingsregels van de Annunaki, was het niet noodzakelijk de eerst geboren zoon, maar een zoon geboren uit een halfzuster van dezelfde koninklijke lijn die de legale opvolger werd. Dit werd ook overgenomen door de Soemeriërs en de aartsvaders uit de Bijbel. Misschien is ook het feit dat men van de adel zegt “blauw bloed” hieruit voortgesproten. Enki en Ninti legden zich toe op hun opdracht om een Adamu naar hun eigen beeltenis te scheppen. Doch uit tal van teksten bleek dat zij reeds voordien tal van experimenten hadden gedaan.
De mogelijkheid zit er zeer zeker in dat creaturen zoals centauren e.d. echt hebben bestaan. Heden ten dage kan ik verwijzen naar het varkentje met de fluorescerende snuit, of het geslaagde experiment in China waar een menselijke cel met succes is samengesmolten met en dierlijke cel, en wie weet wat men nu heden ten dage nogal verwezenlijkt heeft zonder dat het openbaar wordt gemaakt. Er zijn tal van verhalen ook mythen die spreken over deels menselijke, deels dierlijke schepsels. Waarom zou het niet kunnen als men de genetica totaal doorgrond heeft.
In de kleitabletten wordt beschreven hoe die twee, Enki en Ninti, wezens schiepen die noch mannelijke, noch vrouwelijke geslachtsorganen hadden, wezens die dus niet in staat waren zich voort te planten.
Na veel geëxperimenteer, waarin de genetische manipulatie voldoende was geperfectioneerd om in staat te zijn de goede en slechte eigenschappen van het resulterende lichaam te kunnen bepalen (hebben wij dat de laatste jaren ook al niet gehoord in onze geneeskunde?), waren ze in staat om de eindstap te wagen.
Het mengen van de goddelijke genen met die van de primitieve aardse hominide.
Wat ik wel moet zeggen, zowel de hominide als de Annunaki waren afkomstig uit hetzelfde levenszaad, doch met een ontzettende achterstand van tientallen miljoenen jaren. De Annunaki versnelden het evolutieproces.

De Instructies voor het project mens.
Enki gaf aan Ninti de volgende instructies:
Meng de klei tot een kern
Van de grond van de aarde,
Precies boven Abzu
En kneed het tot de vorm van een kern.
Ik zal zorgen voor goede verstandige Annunaki
Die de klei in de juiste toestand zullen brengen.

De Soemerische en Akadische woorden die vertaald worden met “klei” en “modder” zijn afkomstig van TI.IT, wat letterlijk betekend “ dat bij het leven hoort”, afgeleide betekenissen hiervan zijn “ei”.
Men heeft inderdaad het ei van een vrouwelijke hominide gebruikt om het te manipuleren.
Enki gaf vervolgens de opdracht om het bloed en shiru van een jonge god te nemen en door onderdompeling in een ‘zuiverend bad’ hun ’essences’ te verkrijgen. Wat aan het bloed ontrokken moest worden noemde men TE.E.MA, wat zoveel wou zeggen als persoonlijkheid, ‘ dat wat het geheugen in zich draagt’, of zoals wij het noemen “gen”. Het element shiru wordt vertaald met vlees, de grondbetekenis was “dat wat verbindt”. In andere teksten werd shiru ook aangeduid als kirsu of vertaald zaadvocht (sperma). Dus de twee goddelijke extracten werden gemengd in een zuiverend bad, vandaar de bijnaam LU.LU ‘de gemengde’.
De plaats waar het allemaal plaats vond was in het Akadisch BIT.SHIMTI, afkomstig van het Soemerische SHI.IM.TI, letterlijk “huis waar de levensadem is ingeblazen”. Dat zou dus de plaats geweest zijn, waar volgens de bijbel na Adam uit de klei gevormd te hebben, Elohim hem de levensadem inblies.
De Bijbelse term die men soms bij voorkeur vertaald met “ziel” i.p.v. “levensadem” is Nephesh.
Dat was weliswaar nog niet het einde van het procédé. Het ei van de hominide vrouw bevrucht in de zuiverende baden met het sperma van de Annunaki, werd in een mal gelegd, waar de verbinding tot stand kwam. De tijdsduur van het verblijf in de mal werd niet vermeld. Het bevruchte en gevormde ei werd ingeplant in de baarmoeder van een Annunaki vrouw. Enkel op deze wijze was er een eindresultaat realiseerbaar.
U zult het lot van de nieuwgeborene bepalen;
Ninti gaf het de beeltenis van de goden;
En het resultaat zal de ‘mens’ zijn.
De draaggodinnen bleven bij elkaar.
Ninti zat daar, de maanden aftellend.
De beslissende tiende maand naderde,
De tiende maand was daar
De periode waarin de baarmoeder zich moest openen, was verstreken.
Ik heb geschapen!
Mijn handen hebben dit gemaakt!
Ninti brak veertien stukken klei af,
Zeven legde zij aan de rechterzijde
Zeven legde zij aan de linkerzijde
e mal plaatste zij er tussenin.
De verstandige en de geleerde
Twee maal zeven draaggodinnen waren bijeen
Zeven baarden mannen
Zeven baarden vrouwen
De draaggodinnen baarden,
De wind van de levensadem

Via de tabletten vernemen we van Enki dat het lastig is om steeds maar nieuwe draaggodinnen te vinden en om steeds weer die complexe handelingen uit te voeren, want wat zij hadden geschapen was een hybride. Hybriden waren niet in staat om zichzelf voort te planten. Ze moesten dus nog een experiment uitvoeren zodat het nieuwe wezen zichzelf zou kunnen voortplanten.

Tussendoor zou ik kunnen stellen dat men nu reeds deels de geheimen van de celdeling, de menselijke reproductie, de functie en code van de genen, de oorzaak van vele erfelijke defecten en ziekten, nu begrepen worden, voldoende om de oude taal met haar gegevens exact te evalueren.

Nu effe het verslag van wat in het zeer nabije verleden heeft plaats gevonden, namelijk onze eerste reageerbuisbaby Louise Brown. Zoals dr. Edwards het zich liet ontvallen : “Terwijl de onttrokken eicel ondergedompeld werd in een bad met levensonderhoudende voedingsstoffen, werd zij ‘gemengd’ met het sperma van de echtgenoot. Hij gebruikt identiek dezelfde terminologie als vermeld in die duizenden jaren oude geschriften. Wat ook bleek, de mannelijke donor moest jong zijn, zoals benadrukt in de Soemerische teksten.
In het geval van Adam werd genetisch materiaal van twee verschillende soorten gemengd om een nieuw wezen te creëren, met een uitkomst die ergens tussen de twee ouders in ligt.

Het is nu niet alleen mogelijk om de A-G-C-T van DNA en de A_G_C_U letters van het genetisch alfabet te lezen, we kunnen zelfs ook de drieletterwoorden van de genetische code zoals AGG, AAT, GCC, GGG enz… in ontelbare combinaties herkennen, alsmede ook de segmenten van de DNA-strengen die genen vormen, elk met zijn specifieke taak. Er worden nu plannen gemaakt om de volledige menselijke genetische opbouw ‘genoom’ in kaart te brengen. Indien men de DNA aanwezig in alle menselijke cellen zou onttrekken en in een doosje dan zou dit niet groter zijn dan een ijsblokje; maar moest men de gedraaide strengen uitrekken dan zou deze een lengte hebben van 75 miljoen kilometer.
De wetenschap heeft ontdekt dat sommige van de codewoorden enkel tot taak hebben te bepalen waar het reproductieproces moet starten en stoppen. Verder was het uitpluizen wat de functie van ieder gen is.
Het is nu mogelijk geworden om met behulp van enzymen DNA-strengen op de gewenste plaats door te knippen, bepaalde zinnen te gaan verwijderen en zelfs een vreemd gen in te brengen, dit noemt men de recombinant-DNA-technologie. Zulke kunststukjes zijn mogelijk omdat de DNA in alle levende organismen op Aarde dezelfde opbouw heeft, en wellicht ook universeel. Door het uitknippen en het toevoegen van stukjes genetische strengen, of recombinanttechnologie, kunnen de eigenschappen die men wil verwijderen, toevoegen of uitwisselen, gespecificeerd en bepaald worden.
Italiaanse wetenschappers onder leiding van Corrado Spadafora van het instituut voor Biomedische Technologie in Rome deelde in juni 1989 in een rapport in 'Cell' mee dat zij succes hadden bij het gebruik van sperma als drager van nieuwe genen. Het procédé ging erom om sperma aan te zetten om zijn natuurlijke weerstand tegen vreemde genen te laten vallen; hierbij nam het sperma, na onderdompeling in oplossingen die het nieuwe genetisch materiaal bevatten, dit op in zijn kernen. Het veranderde sperma werd daarna gebruikt om te bevruchten. De nakomelingen bezaten het nieuwe gen in hun chromosomen. Dit komt neer op het hergebruiken van de oeroude technieken van de in de Soemerische teksten vermelde werkwijzen.
In 1987 veroorzaakte het hoofd van de Universiteit van Florence, een storm van protesten onder de kerkelijke leiders en humanisten, toen hij onthulde dat aan gang zijnde experimenten konden leiden tot de schepping van een nieuw ras van slaven, een op de mens gelijkend wezen met een chimpanseemoeder en een menselijke vader.